Het is warm vandaag, neen, het is heet vandaag. De mussen vallen gebraden uit de lucht.
Deze temperaturen doen ons al weer met onze gedachten naar Serfaus zweven. In het dorp daar kan het ook zo warm zijn. Maar als je dan de hogere gebieden opzoekt, dan brengt een zacht briesje al snel verkoeling. Alleen moet je er dan wel voor zorgen dat je goed beschermd bent tegen de zon, want anders kom je zo rood als een kreeft terug in het dorp aan.
Patrick is op dat vlak een ervaringsdeskundige, hij speelde het vorig jaar klaar om z'n hele rug vol blaren te krijgen. Dit jaar heeft hij beloofd om wat voorzichter te zijn.
Vandaag is ook de langverwachte brief van Neckermann, met daarin onze reisdocumenten in de brievenbus gevallen. Dat gebeurt traditioneel zo'n 14 dagen op voorhand, en we kunnen zeggen dat ze bij Neckermann klokvast zijn :-)
Deze week is Patrick ook nog van wacht voor z'n werk, met de huidige temperaturen is het best mogelijk dat er ergens in 't land wel ergens een computer of ander netwerkonderdeel in staking gaat, en dan zal hij wel mogen uitrukken. Aanstaande donderdag gaat hij ook nog even voor 't werk heen en weer naar Petange in Luxemburg. Het leuke ervan is dat hij dan het eerste deel van ons traject naar Serfaus al eens in beide richtingen doet. Op verkenning gaan met andere woorden. Niet dat hij dit traject niet kent, want beroepsmatig is hij wel vaker in dit gedeelte van 't land terug te vinden.
Morgen gaan we ook nog even een afspraakje maken met Carglass, want er zit een klein sterretje in de voorruit van onze wagen, en 't zou stom zijn moest dat volgende week ineens beginnen te groeien.
Ondertussen wordt de roep van de bergen alsmaar sterker, nog 11 dagen en we laten het vlakke vlaamse land weer even voor wat het is...
maandag 29 juni 2009
zaterdag 27 juni 2009
Nog 13 dagen ! De vignetten !
Het is vandaag een echte zomerse zaterdag, van 's morgens vroeg zit Sydney al te plonsen in z'n zwembad. Vandaag zijn we begonnen met de laatste rechte lijn naar ons vertrek. Traditioneel begint dit met het halen van de Maut-vignetten voor de Oostenrijkse snelwegen.
Dit jaar halen we er ook meteen twee in één keer, niet omdat we extra lang gaan blijven, maar omdat we met twee wagens naar Serfaus gaan. We hebben de vignetten deze keer ook een paar keer extra gecontroleerd, want vorig jaar was de startdatum op ons vignet verkeerd geknipt en moesten we teruggaan voor een nieuwe sticker. Zo'n stickertje kost trouwens 10 euro en 60 cent voor een periode van 10 dagen. Zou je kunnen geloven dat er mensen zijn die tientallen kilometers omrijden en uren in de file gaan staan om toch maar dat stickertje niet te moeten kopen ? Je kan Oostenrijk namelijk ook doorkruisen zonder sticker, maar dan moet je van de snelwegen en nog een paar andere belangrijke wegen afblijven. Ook voor bepaalde tunnels moet je die sticker hebben. Wij vinden onze gemoedsrust heel belangrijk, dus wij kiezen elk jaar voor de sticker.
We hebben nu ook een communicatie-systeem tussen de twee auto's. Je kan natuurlijk ook gebruik maken van een gsm, maar als je in het buitenland vaak met de gsm naar elkaar gaat bellen, dan dikt je gsm-rekening serieus aan. Daarom gebruiken we twee walkie-talkies om aan elkaar te kunnen laten weten wanneer we aan de kant gaan voor een (plas)pauze of wanneer we van snelweg moeten veranderen. Patrick heeft dit jaar weer een nieuwe wagen om mee naar Oostenrijk te rijden (voordeel van firma-wagens), en die heeft nog geen garage gezien sinds hij er in februari is mee beginnen rijden. Omdat het eerste onderhoud pas op 30.000 km is, en hij nu nog maar 23500 km op de teller heeft is hij van de week toch maar even naar de garage geweest om alle vloeistofniveaus te laten controleren en te laten nakijken dat alles nog vast zit, je weet maar nooit. Het zal ook voor het eerst zijn dat we de bergen inrijden met een wagen met een automatische versnellingsbak. Gelukkig is dit geen gewone automaat, maar eentje met 6 echte versnellingen en kan je de automaat uitschakelen en toch nog zelf schakelen. Dat zou wel eens handig kunnen zijn bij het nemen van een bergpas.
Enfin, we beginnen helemaal in de mood te komen, we zijn alvast begonnen met de grote kuis van ons hoofdkwartier, zodat we dat de laatste week niet meer moeten doen.
Patrick moet nog een dikke week werken, waarbij hij volgende week nog een week wachtdienst heeft, dus de week zou wel eens heel snel voorbij kunnen zijn... hoe sneller hoe beter ...
Dit jaar halen we er ook meteen twee in één keer, niet omdat we extra lang gaan blijven, maar omdat we met twee wagens naar Serfaus gaan. We hebben de vignetten deze keer ook een paar keer extra gecontroleerd, want vorig jaar was de startdatum op ons vignet verkeerd geknipt en moesten we teruggaan voor een nieuwe sticker. Zo'n stickertje kost trouwens 10 euro en 60 cent voor een periode van 10 dagen. Zou je kunnen geloven dat er mensen zijn die tientallen kilometers omrijden en uren in de file gaan staan om toch maar dat stickertje niet te moeten kopen ? Je kan Oostenrijk namelijk ook doorkruisen zonder sticker, maar dan moet je van de snelwegen en nog een paar andere belangrijke wegen afblijven. Ook voor bepaalde tunnels moet je die sticker hebben. Wij vinden onze gemoedsrust heel belangrijk, dus wij kiezen elk jaar voor de sticker.
We hebben nu ook een communicatie-systeem tussen de twee auto's. Je kan natuurlijk ook gebruik maken van een gsm, maar als je in het buitenland vaak met de gsm naar elkaar gaat bellen, dan dikt je gsm-rekening serieus aan. Daarom gebruiken we twee walkie-talkies om aan elkaar te kunnen laten weten wanneer we aan de kant gaan voor een (plas)pauze of wanneer we van snelweg moeten veranderen. Patrick heeft dit jaar weer een nieuwe wagen om mee naar Oostenrijk te rijden (voordeel van firma-wagens), en die heeft nog geen garage gezien sinds hij er in februari is mee beginnen rijden. Omdat het eerste onderhoud pas op 30.000 km is, en hij nu nog maar 23500 km op de teller heeft is hij van de week toch maar even naar de garage geweest om alle vloeistofniveaus te laten controleren en te laten nakijken dat alles nog vast zit, je weet maar nooit. Het zal ook voor het eerst zijn dat we de bergen inrijden met een wagen met een automatische versnellingsbak. Gelukkig is dit geen gewone automaat, maar eentje met 6 echte versnellingen en kan je de automaat uitschakelen en toch nog zelf schakelen. Dat zou wel eens handig kunnen zijn bij het nemen van een bergpas.
Enfin, we beginnen helemaal in de mood te komen, we zijn alvast begonnen met de grote kuis van ons hoofdkwartier, zodat we dat de laatste week niet meer moeten doen.
Patrick moet nog een dikke week werken, waarbij hij volgende week nog een week wachtdienst heeft, dus de week zou wel eens heel snel voorbij kunnen zijn... hoe sneller hoe beter ...
donderdag 18 juni 2009
Nog 22 dagen ! De ronde van Zwitserland
Gisteren hebben we naar het wielrennen op de televisie gekeken. Wie ons een beetje kent, weet dat we absoluut geen televisiekjkers zijn, en dat we al zeker niet naar sportprogramma's gaan kijken. Toch was er deze keer een hele goeie reden om deze keer wel voor de kijkbuis plaats te nemen. Gisteren werd namelijk de 5de etappe van de ronde van Zwitserland gereden. En zoals dat ook met andere bekende rondes het geval is, gaat deze ronde ook wel eens over de landsgrenzen van het land waar hij voor bedoeld is. Zodus was de 5de etappe van de Tour de Suisse er eentje door Oostenrijk. Sterker nog, de aankomst was nergens anders dan in Serfaus !
De wielrenners kwamen via Feldkirch Oostenrijk binnen gereden en reden zo door Voralberg, via de Arlbergpas richting Landeck. Vandaar ging het dan verder via de B180 richting Prutz, waar de renners de Inn overstaken en aan de steile klim richting Ladis begonnen.
Het zal u niet verbazen dat we deze verslaggeving met grote interesse gevolgd hebben. Het was prachtig weer in Oostenrijk, stralende zon en een blauwe hemel. We voelden ons al meteen in vakantiestemming. Het was ook fijn om de streek eens vanuit de helicopter te zien, zoiets geeft een heel ander perspectief dan wanneer je het boven vanop een berg bekijkt, of gezeten in de auto. De toeristische dienst van Serfaus mag in haar handen wrijven, want de beelden van de laatste 30 kilometers tot aan de finish waren één grote promo-film voor Serfaus, Fiss en Ladis.
Binnen 3 weken gaan we zelf de beklimming richting Serfaus aanvatten, maar dan met de wagen, het is ons net iets te steil om hier met het fietsje omhoog te spurten :)
De wielrenners kwamen via Feldkirch Oostenrijk binnen gereden en reden zo door Voralberg, via de Arlbergpas richting Landeck. Vandaar ging het dan verder via de B180 richting Prutz, waar de renners de Inn overstaken en aan de steile klim richting Ladis begonnen.
Het zal u niet verbazen dat we deze verslaggeving met grote interesse gevolgd hebben. Het was prachtig weer in Oostenrijk, stralende zon en een blauwe hemel. We voelden ons al meteen in vakantiestemming. Het was ook fijn om de streek eens vanuit de helicopter te zien, zoiets geeft een heel ander perspectief dan wanneer je het boven vanop een berg bekijkt, of gezeten in de auto. De toeristische dienst van Serfaus mag in haar handen wrijven, want de beelden van de laatste 30 kilometers tot aan de finish waren één grote promo-film voor Serfaus, Fiss en Ladis.
Binnen 3 weken gaan we zelf de beklimming richting Serfaus aanvatten, maar dan met de wagen, het is ons net iets te steil om hier met het fietsje omhoog te spurten :)
zondag 14 juni 2009
Nog 26 dagen ! Bijeenkomst van de Serfausers
Met nog minder dan 26 dagen op de afteller was het tijd dat de Serfausers de koppen nog eens bij elkaar staken. We hebben ons vandaag gebogen over een paar hete hangijzers, zoals de reisroute en het vertrekuur.
Omdat we dit jaar in een zwart weekend (een weekend met heel veel verkeersdrukte) richting Serfaus vertrekken, treffen we onze maatregelen om te voorkomen dat we meer stil staan in de file dan dat we rijden. Traditioneel vertrekken we altijd rond middernacht naar Oostenrijk, maar dit jaar gaan we een stuk vroeger vertrekken. Zodoende vertrekken we vrijdagavond al omstreeks 9 uur naar het zuiden. Op die manier hopen we de verkeersdrukte voor te zijn.
De tweede belangrijke beslissing die we genomen hebben is de reisroute. We hebben dit jaar gekozen om de BLDO-route te nemen. Onze trouwe fans weten meteen waarover het gaat, en voor wie de BLDO nog niet kent, het is de route via België-Luxemburg-Duitsland-Oostenrijk.
Deze route hebben we in 2006 ook al eens gedaan, maar toen zijn we in de buurt van Saarbrucken ergens de mist in gegaan door een afslag te missen en zodoende een flink stuk om te rijden. Dit jaar gaan we dubbel zo goed opletten, wat niet moeilijk zal zijn, want we rijden met twee wagens. Het volledige te volgen traject ligt trouwens nog niet vast. Mogelijkerwijs gaan we in de buurt van Stuttgart de A8 volgen richting Ulm, ofwel rijden we verder naar het zuiden toe via de A81 tot aan de Bodensee. Wat we precies gaan doen zal meer dan waarschijnlijk beslist worden in de nacht van 10 op 11 juli. Het weer en de verkeersdrukte spelen hierin uiteraard een grote rol.
En dan was er nog een klassieker die aan bod kwam tijdens onze bijeenkomst : De jaarlijkse prijsvraag. Reeds enkele jaren brengen wij brood en spelen tot bij de mensen met onze jaarlijkse prijsvraag, en ook dit jaar willen we daar niet van afwijken. We kunnen onze trouwe schare fans niet op hun honger laten...
Onze prijsvraag voor dit jaar is een remake van een vraag die we een paar jaar geleden ook al eens stelden, alleen bestaat de vraag nu uit twee delen.
Het eerste deel is de vraag wie er als eerste in slaap zal vallen in de auto, Carine of Christel.
Het tweede deel is de afstand in kilometers vanaf Mechelen city waarop dit zal gebeuren.
Mensen met een goed geheugen zullen waarschijnlijk nog wel weten dat Carine op het BLDO-traject al na 120 km in slaap viel, maar toen zijn we omstreeks middernacht vertrokken.
Dit jaar vertrekken we echter nog bij daglicht om negen uur 's avonds. En uiteraard is Christel ook een geduchte concurrente. We zijn benieuwd naar reacties op onze prijsvraag. Voor de winnaar (diegene die weet WIE en na hoeveel km ongeveer het licht als eerste ziet uitgaan) hebben we uiteraard weer een fijne Oostenrijkse attentie in petto.
Daarnet hebben we ook een beetje zitten watertanden bij het idee dat we binnen 4 weken aan het gala-diner in het hotel zitten, we kunnen amper wachten tot het weer zover is....
Omdat we dit jaar in een zwart weekend (een weekend met heel veel verkeersdrukte) richting Serfaus vertrekken, treffen we onze maatregelen om te voorkomen dat we meer stil staan in de file dan dat we rijden. Traditioneel vertrekken we altijd rond middernacht naar Oostenrijk, maar dit jaar gaan we een stuk vroeger vertrekken. Zodoende vertrekken we vrijdagavond al omstreeks 9 uur naar het zuiden. Op die manier hopen we de verkeersdrukte voor te zijn.
De tweede belangrijke beslissing die we genomen hebben is de reisroute. We hebben dit jaar gekozen om de BLDO-route te nemen. Onze trouwe fans weten meteen waarover het gaat, en voor wie de BLDO nog niet kent, het is de route via België-Luxemburg-Duitsland-Oostenrijk.
Deze route hebben we in 2006 ook al eens gedaan, maar toen zijn we in de buurt van Saarbrucken ergens de mist in gegaan door een afslag te missen en zodoende een flink stuk om te rijden. Dit jaar gaan we dubbel zo goed opletten, wat niet moeilijk zal zijn, want we rijden met twee wagens. Het volledige te volgen traject ligt trouwens nog niet vast. Mogelijkerwijs gaan we in de buurt van Stuttgart de A8 volgen richting Ulm, ofwel rijden we verder naar het zuiden toe via de A81 tot aan de Bodensee. Wat we precies gaan doen zal meer dan waarschijnlijk beslist worden in de nacht van 10 op 11 juli. Het weer en de verkeersdrukte spelen hierin uiteraard een grote rol.
En dan was er nog een klassieker die aan bod kwam tijdens onze bijeenkomst : De jaarlijkse prijsvraag. Reeds enkele jaren brengen wij brood en spelen tot bij de mensen met onze jaarlijkse prijsvraag, en ook dit jaar willen we daar niet van afwijken. We kunnen onze trouwe schare fans niet op hun honger laten...
Onze prijsvraag voor dit jaar is een remake van een vraag die we een paar jaar geleden ook al eens stelden, alleen bestaat de vraag nu uit twee delen.
Het eerste deel is de vraag wie er als eerste in slaap zal vallen in de auto, Carine of Christel.
Het tweede deel is de afstand in kilometers vanaf Mechelen city waarop dit zal gebeuren.
Mensen met een goed geheugen zullen waarschijnlijk nog wel weten dat Carine op het BLDO-traject al na 120 km in slaap viel, maar toen zijn we omstreeks middernacht vertrokken.
Dit jaar vertrekken we echter nog bij daglicht om negen uur 's avonds. En uiteraard is Christel ook een geduchte concurrente. We zijn benieuwd naar reacties op onze prijsvraag. Voor de winnaar (diegene die weet WIE en na hoeveel km ongeveer het licht als eerste ziet uitgaan) hebben we uiteraard weer een fijne Oostenrijkse attentie in petto.
Daarnet hebben we ook een beetje zitten watertanden bij het idee dat we binnen 4 weken aan het gala-diner in het hotel zitten, we kunnen amper wachten tot het weer zover is....
zaterdag 13 juni 2009
Nog 27 dagen : Daar gaan we weer !
Het is vandaag zaterdag 13 juni, binnen exact 4 weken zouden we ons rond dit tijdstip op Oostenrijkse bodem moeten bevinden. Onze zevende Serfaus-vakantie begint nu echt wel dichterbij te komen. Waar we de vorige jaren al meer dan honderd dagen op voorhand begonnen te bloggen, hebben we ons dit jaar ingehouden tot onze vakantie "tastbaar" dichterbij begint te komen. We gaan dit jaar ook niet alleen naar Serfaus, we hebben onze vrienden Chris en Christel gek genoeg gebabbeld om ze zover te krijgen dat ze dit jaar mee met ons naar het zonneterras van Oostenrijk vertrekken. Met de kinderen inbegrepen trekken we dit jaar met z'n achten naar Serfaus. Dat wordt dus rijden in convooi :-) Over rijden gesproken, het wordt stillaan tijd dat we onze reisroute gaan vastleggen. Ook dit jaar zijn er weer talrijke werven op de duitse snelwegen, en omdat we dit jaar later naar Serfaus vertrekken dan normaal, zitten we midden in een zwart weekend. Daarnaast moeten we ook nog rekening houden met de noodzakelijke tankstops. Dus u begrijpt wel dat hier enige logistieke voorbereiding aan te pas komt.
Afgelopen week hebben we Sydney al voorzien van nieuwe wandelschoenen, want anders had die blootsvoets door de alpen moeten trekken, en da's af te raden. De komende avonden zullen de wandel en andere kaarten van Serfaus en omgeving weer regelmatig op de tafel verschijnen en kunnen we nu echt aan de voorbereiding van onze trip beginnen. Het werd hoog tijd, want na meer dan 300 dagen zonder de bergen begint het hier nu wel echt te kriebelen...
Afgelopen week hebben we Sydney al voorzien van nieuwe wandelschoenen, want anders had die blootsvoets door de alpen moeten trekken, en da's af te raden. De komende avonden zullen de wandel en andere kaarten van Serfaus en omgeving weer regelmatig op de tafel verschijnen en kunnen we nu echt aan de voorbereiding van onze trip beginnen. Het werd hoog tijd, want na meer dan 300 dagen zonder de bergen begint het hier nu wel echt te kriebelen...
Abonneren op:
Posts (Atom)