Kristallen en naar huis

Het is ondertussen zondag en we zijn weer thuis. Aangezien we de vorige dagen niks meer op onze weblog geschreven hebben gaan we u nu even up to date houden.
Afgelopen vrijdag werd voorspeld als een slecht weer dag, en 's ochtends leek het daar inderdaad op, er hingen dikke wolken en er viel af en toe een stevige bui.
Daarom besloten we om onze geplande wandeling te laten vallen en eens een keertje naar Wattens te rijden, naar de Kristalwereld van Swarovski.
Wattens ligt zo'n 110 km van Serfaus verwijderd, maar behalve de afdaling van Serfaus naar het Oberinntal is het allemaal snelweg, dus je bent er vrij snel.
Als we in Wattens aankwamen was het al gestopt met regenen, alleen de bewolking was er er nog. Maar de temperatuur was ondertussen al weer gestegen tot zo'n 26 graden, en dat om half twaalf 's middags.
Bij Swarovski ging het ondanks het feit dat de parking goed gevuld was (het onstabiele weer zal er wel voor iets tussen zitten) verbazend goed vooruit aan de kassa. We kregen zelfs nederlandstalige foldertjes mee. Na de "verplichte" foto van de Voskes aan de "kop van de reus" gaan we binnen in de wondere wereld van de kristallen van Swarovski. In de inkomhal worden we verwelkomd door een vriendelijke dame die vraagt welke taal we spreken, waarna ze ons vriendelijk in 't Nederlands verwelkomd, vlak na ons komen er russen binnen die ze op hun beurt in 't russisch te woord staat. 't is duidelijk, mevrouw kent haar talen...
Wie verwacht dat je in de kristalwereld een soort van tentoonstelling te zien krijgt over hoe de befaamde Swarovski kristallen gemaakt worden, die is er aan voor de moeite. De tentoonstelling gaat over licht en reflecties. Maar we moeten zeggen dat het bijzonder knap gemaakt is. Zo kom je onderandere in een grote koepel die volledig uit spiegels bestaat. Je ziet jezelf wel duizend keer tegelijkertijd. Hier een foto nemen met flash is een bijna onmogelijke opdracht, maar we hebben 't wel geprobeerd uiteraard. Het valt op dat desondanks de drukte buiten op de parking er binnen eigenlijk weinig van die drukte te merken is. Helemaal op het einde van de tentoonstelling kom je dan in een ruimte waarin je de "jaarstukken" van Swarovski kan zien en nog een paar andere curiosa. Zo vind je er bijvoorbeeld het grootste kristal dat ze ooit bij Swarovski geslepen hebben, een blok van 225 kilo. Da's niet meteen iets om even aan je nek te hangen. Tenslotte kom je in het "gevaarlijkste" deel van de tentoonstelling. De winkel waar je alle mogelijke Swarovski kristallen en aanverwanten kan kopen. Je ziet hier prachtige dingen, maar die hebben spijtig genoeg ook prachtige prijzen. Wij houden het op kijken vandaag.
Na het bezoek aan de tentoonstelling bezoeken we ook nog de mooi aangelegde tuin en het doolhof. Daarna is het tijd om terug richting Serfaus te vertrekken, maar niet zonder een tussenstop te maken bij Rosenberger in Pettnau. Onze buikjes begonnen immers een beetje te grommen en daar moest hoogdringend iets aan gedaan worden...
Als we omstreeks 16 uur terug in Serfaus aankomen, straalt de zon en is het er meer dan 27 graden. De Tiroolse weerman heeft duidelijk weer te veel aan de schnaps gezeten...
We profiteren van de gelegenheid om ook nog snel wat cadeautjes voor het thuisfront te gaan kopen. Want het is vandaag onze laatste volledige dag in Serfaus.
's Avonds is er het tradiotionele dessertenbuffet, iets waar we elk jaar rijkhalzend naar uitkijken, ook al is dat ons laatste avondmaal in Serfaus. Na het avondeten worden de koffers al gepakt, dan moeten we dat morgenvroeg niet meer doen. Na het inpakken trekken we naar de bar voor een laatste drink bij Suwi en Arnold die weer het beste van zichzelf gaven als komisch gelegenheidsduo. Daarna is het bedtijd, onze chauffeurs moeten morgen goed fris zijn voor de lange rit naar huis.

Als het ochtend wordt, worden we wakker van de gietende regen. Deze keer had de weerman het bij het rechte eind. Er werd namelijk een zeer sterke temperatuursdaling voorspeld, die vergezeld zou gaan met zeer grote hoeveelheden neerslag. Ook de nul-graden-grens zou gevoelig gaan dalen. En inderdaad, het water valt met bakken uit de lucht, en vanaf zo'n 1800 meter is alles wit. Het is er serieus aan het sneeuwen. Even overwegen we om snel een ski-pas te gaan halen, maar aangezien we geen ski's bij ons hebben, bergen we dat plan maar weer op.
Na het ontbijt is het tijd om de auto's weer te laden, toen we vertrokken paste alles er netjes in. Nu we naar huis gaan hebben we wat meer bagage om mee te nemen en wordt het creatief zijn om alles in de auto's te krijgen. Maar uiteindelijk lukt het allemaal. We nemen afscheid van mevrouw Geiger en omstreeks kwart voor negen vertrekken we huiswaarts.
Onze eerste stop is beneden in Prutz, bij het plaatselijke Esso-tankstation, waar Chris zijn wagen voltankt. Tanken bij Esso is hier een amusante belevenis, want terwijl je tankt word je getracteerd op een grappig tekenfilmpje. Leuk, maar ook gevaarlijk, want als je bijvoorbeeld maar voor een bepaald bedrag wil tanken, dans is de kans groot dat je door naar het filmpje te blijven kijken afgeleid wordt en toch je tank helemaal volgooit.
Nadat de wagen van Chris en Christel getankt is rijden we verder richting Arlberg. Gezien de weersomstandigheden ljkt het ons best om niet over de pas te rijden, maar de Arlbergtunnel maar te nemen. Je zit dan wel 14 kilometer door een konijnenpijp te rijden, maar het zal alleszins veel eenvoudiger zijn dan over de besneeuwde pas te rijden. We zijn ook nog bij Rosenberger gestopt, want we hadden onze voorraad geurboompjes nog niet aangevuld. Hier in Oostenrijk verkopen ze geurtjes die ze bij ons in de lage landen niet hebben, dus profiteren we van de gelegenheid. Daarna rijden we verder richting Duitsland, vlak voor de Pfändertunnel staan we voor de eerste keer stil in de file. Het valt nog mee, stapvoets rijden we tot aan de ingang van de tunnel, vanaf dan kom het verkeer weer op gang. Eens we in Duitsland zijn staan we nog 1 keer stil, een kilometer of drie voor de werken in de buurt van Waltershofen staat alles stil en is het tergend traag aanschuiven. De A96, waarop we ons bevinden is namelijk nog niet compleet klaar, er zit nog een stuk van een kilometer of 10 tussen waar je nog over gewone weg moet rijden. Naast je ligt de nieuwe snelweg al te pronken, maar er zijn nog stukken die nog niet helemaal klaar zijn, en zolang moet het verkeer hier dus over 1 rijstrook in beide richtingen.
Eens we deze hindernis achter ons liggen hebben gaat het heel vlotjes, voor we het goed en wel doorhebben staan we al op de Rastplatz Wunnenstein op de A81 alwaar Patrick van de gelegenheid gebruik maakt om zijn tank nog eens vol te gooien. Carine heeft hier ook geleerd dan een XXL expresso hier absoluut niet XXL is, twee slokjes en weg was ie.
We hebben nog een 500 kilometer voor boeg. Omdat de verkeersinfo op de radio geen melding maakt van problemen op de A61 richting Koblenz, besluiten we van het er op te wagen en langs deze klassieke route naar huis te rijden. En inderdaad, behalve wat wegenwerken, die geen files veroorzaakten, was de A61 vlotjes te nemen. We namen nog even een korte pauze om de beentjes te strekken in Winningen aan het viaduct over de Moesel, en daarna zetten we de laatste spurt in, richting België. Iets voor de grens tussen Duitsland en Nederland gaan Chris en Christel nog even aan de kant voor een tankbeurt. Omdat onze tank nog meer dan half gevuld is rijden wij verder. Chris en Christel moeten straks in Lummen toch afslaan richting Antwerpen terwijl wij verder rijden richting Leuven.
Omstreeks kwart voor acht, da's dus elf uur na ons vertrek in Serfaus staan we weer thuis in Mechelen. Tegelijkertijd bellen Chris en Christel om te melden dat ze ook net thuis gekomen zijn.
Iedereen is dus behouden thuisgekomen. We bijten nog even op onze tanden en laden meteen de auto volledig leeg. Daarna trakteren we ons op een pak vettige vlaamse frieten. Na een week gezonde kost mag dat ook wel eens.
Daarna gebeurt er niet veel meer, Carine laadt nog snel de foto's van dit jaar naar haar netwerkschijf en bij Patrick gaat het licht al uit, die kruipt onder de wol.

Het is nu zondagmorgen, onze vakantie in Serfaus zit er spijtig genoeg weeral op.
Gelukkig voor ons hebben we nog onze foto's en video's, waar we ons nog wel een tijdje mee kunnen zoet houden. We gaan dan ook snel beginnen met de uitgebreide verslaggeving van onze vakantie op onze site te zetten, samen met een groot deel van onze vakantiefoto's.
En daarna kunnen we weer beginnen te plannen voor volgend jaar...