laagtes en hoogtes

Gisteren hadden we het weer veel te druk om onze weblog aan te passen. U zal wel doorhebben dat we ons hier echt niet zitten te vervelen, in tegendeel zelfs.
Afgelopen woensdag was het voor de middag wisselvallig wat het weer betrof. Daarom besloten we om met de kinderen de Sturzflüg-avonturentocht te gaan doen. Deze hadden we vorig jaar ook gedaan, maar onze nieuwe Serfausers wilden hem ook wel eens doen, dus deden we de tocht met de glimlach opnieuw. Zoals gezegd was het weer tijdens de voormiddag eerder wisselvallig, daardoor durfde het wel eens voorvallen dat we met onze kop in een wolk terechtkwamen. Maar al bij al viel dat allemaal nog reuze goed mee.
Onze speurders wisten het mysterie van het neergestorte vliegtuig snel op te lossen, en om die inspanningen te belonen tracteerden we hen op een drankje boven op de Lazid. Daarboven zaten we netjes boven de wolken. Toen we terug afdaalden naar de Komperdell zagen we de Komperdell voor onze neus in de wolken verdwijnen. Toch heeft dat ons jonge volkje niet tegengehouden om zich nog uit gebreid te gaan amuseren in de waterspeeltuin. Het was immers ook niet koud, want het was echt warme lucht die vanuit het dal naarboven kwam.
We moesten er wel op letten dat we tijdig terug in het dorp waren, want Yana en Chelsea gingen de nacht doorbrengen boven op de berg. Niet alleen uiteraard, maar met de Murliclub, de plaatselijke kinderanimatie hier in Serfaus. Zo rond vier uur zijn we onze twee avonturiersters gaan afzetten aan Murmliclub. Sydney en Chiara bleven bij ons. Als alles goed gaat zien we onze jongedames donderdagochtend terug....

En ja hoor, donderdag 's ochtends om 9 uur stonden de dames al terug in het hotel, ze hadden een geweldig leuke avond boven op de berg beleefd. Ze hebben er vanalles gedaan, gaande van koeien melken tot het kijken naar duits gedubte films.
We hadden vandaag donderdag ook nog grootste plannen, we wilden namelijk het hoogste punt dat je met een kabelbaan kan bereiken in Oostenrijk gaan bezoeken. Namelijk de Pitztal-gletscher in het gelijknamige dal. Na een ritje van een kleine 40 km door het schilderachtige Pitztal arriveerden we aan het dalstation van de Pitztal-express. Dat is een soort van treintje dat schuin door de berg omhoogrijdt tot een hoogte van zo'n 2600 meter. Dat gebeurt door een tunnel van bijna 4 km lang. Eens boven gekomen kan je dan nog eens met de kabelbaan tot een hoogte van 3440 meter. Als je in Oostenrijk nog hoger wil, dan zal je op eigen krachten verder moeten. Hierboven heb je een prachtig zicht op de bergen uit de omgeving. Vlakbij zie je daar de Wildspitze, de hoogste berg van Tirol met zijn 3700 meter.
Sydney heeft van dat alles niet zo heel veel gezien, hij voelde zich namelijk niet zo lekker en is met Carine met de eerste gondel terug naar beneden vertrokken. Gelukkig voor de medepassaggiers van de kabelbaan heeft hij zijn maaginhoud nog kunnen binnenhouden tot net aan de uitgang van de kabelbaan.
Na een friet met curry-worst in het restaurant was hij echter weer geheel de oude.
Na een foto shoot boven aan de kapel van het licht, waar we nu al onze postkaarten voor het volgende jaar hebben gemaakt, was het tijd om met het treintje terug dalwaarts te rijden. Beneden in het dal hebben we ook nog een fotostop gehouden om het prachtige Pitztal op foto vast te leggen. die foto's gaat u kortelings ook op onze website te zien krijgen.
Na een tussenstop in de Spar van Prutz, waar we onze voorraad sausjes weer aangevuld hebben rijden we richting Serfaus. Daar was het de "lange nacht", een twee-wekelijks evenement waarbij de straatjes van Serfaus gevuld zijn met eet en drinkraampjes, en artiesten van allerlei pluimage op straat optreden.
Moe maar voldaan kropen we dan omstreeks 11 uur in ons bed, het was weer een bijzonder fijne dag in Tirol geweest !